(تصاویر) عمو صبا؛ دکترِ اسباببازیها
تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۹۴۷۲۵
خبرگزاری آناتولی ترکیه در گزارشی به تاثیر تحریمها بر بازار اسباببازی در ایران پرداخته است.
به گزارش فرارو، این خبرگزاری در گزارشی نوشت: صباح خالقی، مرد ۷۳ سالهای که حدود نیم قرن به تعمیر اسباببازی پرداخته، از شهرت خاصی برخوردار است، تا جایی که ایرانیان خارج از کشور نیز برای تعمیر مشکلات اساسی اسباببازیهایشان به سراغش میآیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مشتریان و همسایگان او را عمو صبا نامیدهاند. پس از آغاز پاندمی کرونا مغازه را به پسرانش سپرده است و بیشتر ساعات روز را در کارگاهش در خانهاش کار میکند. عمو صبا در این سن و سال هنوز هم با عشق و علاقه از زمانی که عروسک تعمیر شدهای را به کودکی تحویل میدهد سخن میگوید.
وی از کیفیت اسباب بازیها در سالهای اخیر گلهمند بوده و تاکید کرد: تحریمها باعث شده اسباب بازیهای برندهای خوب وارد کشور نشود. حتی قطعات لوازم یدکی آنها یافت نمیشود. از طرفی دیگر بازار ما را اسباب بازیهای چینی پر کرده است که گاهی حتی یک بار هم کار نمیکنند و تعمیر کردن آنها هم کار سختی است.
شاید به ذهن کمتر رهگذری برسد که در طبقه بالای یک خانه دوطبقه در مرکز شهر تهران عروسکها و اسباببازیهای کهنه و اوراقی در یک بینظمی منظم کنار هم چیده شده باشند تا شاید از میان آنها قطعهای بتوان یافت و عضوی شود از بدن عروسک دیگری برای شادکردن دل کودکی.
اتاق کار صباح خالقی، دور تا دورش قفسه بندی است. انواع و اقسام اسباببازیها را روی هم چیده است. به گفته وی اینجا بیمارستان اسباب بازیهاست، و وی هم جراح آنهاست.
وی با بیان اینکه بسیاری از مشتریانش او را دکتر اسباببازیها نامیدند، گفت: ۵۰ سال است اسباب بازی تعمیر میکنم، کافی است یک عروسک را ببینم، میفهمم ایرادش از کجاست. پدرم فنی بود؛ ۸۰ سال پیش گرامافون تعمیر میکرد؛ من هم به مکانیک چرخدنده علاقمند شدم؛ همیشه میرفتم مغازهاش و حرکت چرخ دندهها را نگاه میکردم و بسیار لذت میبردم. بعد کم کم رفتم اسباب بازیهای قدیمی و خراب را خریدم و آوردم. پدرم کمک میکرد و یادم میداد که این چرخ دنده است، این فنر است؛ خلاصه بزرگ که شدم خودم مینشستم درست میکردم هر چیزی را هم که نمیدانستم پدرم کمک میکرد.
او در ادامه اضافه کرد: اینکه بچهها مشتری من باشند عادی است. گاهی بچهای عروسک به دست وارد میشود که به لحاظ مادی ارزش چندانی ندارد، اما مادرش میگوید بدون این عروسک خوابش نمیبرد. یا افرادی میآیند که سن و سالی از آنها گذشته است، ولی با اسباب بازیشان خاطره دارند و حاضرند پول خرج کنند تا دوباره سرپا شود.
خالقی در مورد جعبههای آکبند اسباببازی موجود در کارگاهش که عموما برقی هم هستند، توضیح داد: اینها فروشی نیستند. اینها را طی سالها خریداری کردم تا از قطعات آنها به عنوان لوازم یدکی استفاده کنم. خیلی از اسباب بازیها هستند که لوازم یدکی آن فقط در کارگاه من پیدا میشود. من عروسک آلمانی دارم که مربوط به ۷۰ سال پیش است و تعمیرش کرد و کار میکند. اما اینجا هر چه میبینید مربوط به گذشته است. اسباب بازیهای مدرن و برقی را پسرانم تعمیر میکنند.
وی افزود: تعداد اسباب بازیهای دخترانه یا پسرانه خیلی تفاوتی ندارد و به صورت یکسان در این کارگاه پیدا میشود. من خیلی اسباب بازی دوست دارم. از کودکی دلم میخواست دور و اطرافم پر از اسباب بازی باشد، اما خانواده ما آنقدری پول نداشت که هر چه دوست داشتم بخرم. حالا که دکتر اسباب بازیها شدم، همه اتاق کارم پر است از اسباب بازی. اما بیشتر از همه قطار برقی را دوست دارم. خیلی جالب است برایم.
منبع: فرارو
کلیدواژه: اسباب بازی تحریم ایران اسباب بازی اسباب بازی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۹۴۷۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مصیبت جدید مستاجران؛ قیمت نجومی کارتن موز!
از کف تا سقفشان انباشته از کارتنهای موز صادراتی است. کارتنهای موز سمت راست به ردیف کارتنهای زیره ۳ لایه و کارتنهای سمت چپ به ردیف کارتنهای زیره ۵ لایه اختصاص دارد.
به گزارش همشهری آنلاین، ردیفهای تنگ هم که به کوهی کارتنی میمانند.
کارتن؛ یکی از مصائب مستاجرانعباس، کارگر یکی از همین حجرههاست. او هر روز پیش از طلوع آفتاب سراغ دیگر حجرهها میرود و کارتنهای موز محکم و قابل استفاده را جمعآوری و خریداری میکند؛ بعضیها را به تعداد و بعضی دیگر را به کیلوگرم میخرد. قبل از خرید هم به توصیه آقا جمشید (صاحب کارش) خوب کارتنها را وارسی میکند تا عیب و ایرادی نداشته باشند. از ساعت حدود ۱۰ صبح قبل از آمدن آقاجمشید، کارتنها مرتب و منظم در حجره روی هم ردیف عمودی ردیف شدهاند. کمی بعد از آن هم سر و کله مشتریها که این روزها اغلب مستاجر هستند، پیدا میشود. عباس هوای آنها را دارد. چون خاطرههای چندان خوبی از روزگار اجارهنشینی خود و اهل و عیالش ندارد. یکی از آن خاطرات همین تهیه کارتنهای مقاوم برای اسبابکشی بود که باید بابتشان کلی هزینه پرداخت میکرد.
کارتن موزی کم از خدمات پکینگ ندارد!یکی از مشتری با شنیدن قیمت کارتنهای موز صادراتی از دهان عباس، کمی متعجب میشود و دوباره قیمت را میپرسد. عباس هم که عادت دارد به دیدن این تعجب کردنها، تکرار میکند: «سایز بزرگ ۲۵ هزار تومان و سایز کوچک ۲۰ هزار تومان.» مشتری که هنوز متعجب است باز میپرسد: «این قیمت که گفتید برای همین کارتنهای موزیست دیگر؟» عباس، چای را لاجرعه سر میکشد: «بله؛ توی هر کدامشان میتوانی از ۵ تا ۱۰ کیلوگرم با خیال راحت اسباب جای بدهی و با خودت ببریشان تا آن سر دنیا.» مشتری که پیش از این کارتنهای موز را از برخی اصناف با قیمت هر کارتن ۵۰ تا ۷۰ هزار تومان تهیه میکرد و با شنیدن هزینههای چند ده میلیونی خدمات پکینگ ویژه اسبابکشی، دود از سرش برمیخاست، بیمعطلی ۱۰ کارتن موز سایز کوچک از عباس خرید تا همه زندگیش را در آن بستهبندی کند.